Alleen maar wijn....

Om mij heen dan hè!😉 ik doe mijn uiterste best de wijngaarden te negeren. Maar waar ik ook kijk, ze volgen mij gewoon overal! 😅 alsof ze het erom doen. Overdag kan ik er aardig vanaf blijven, maar tegen de tijd dat de krekels hier hun achtergrond muziek uitzetten, de zon mooi ondergaat en ik richting de wc loop met allemaal wijn drinkende buren om mij heen, tja, dan begint het te kriebelen. Maar goed, ik had met mijzelf afgesproken om niet met 30 graden mijzelf hier af te lopen beulen, dus de keus was 's ochtends heeel vroeg eruit of 's avonds rond een uur of acht ervandoor gaan. Dan toch maar de avond...deze week heb ik nog 1 keer gelopen in de Dordogne, ik snap nu wel waarom je in Frankrijk zo weinig hardlopers ziet. Je komt nergens joh met al die steile klimmetjes. Pfff....de racefiets is hier echt de beste optie om je voort te bewegen van dorpje naar dorpje. Of de auto natuurlijk 😎 

En eerlijk gezegd vind ik het ook wel spannend om op de weg te lopen waar die Fransen enorm hard scheuren. Veilig voelt het niet echt. Donderdag vertrokken we van onze geweldige relaxte camping naar de Vaucluse (Provence). Natuurlijk voelde ik mij daar meteen thuis midden in de Cote du Rhône! De langste afstand deze week was "maar liefst" 10 km....dat was een 3-dorpentocht rondom de camping met alleen maar wijnstokken, olijfbomen, oude Franse huisjes met blauwe luiken, en een fantastisch uitzicht op de Mont Ventoux! Die 2,5 uur rennen, wat eigenlijk op mijn schema stond, is echt voor mij niet haalbaar hier. Deze week 3x getraind, dus qua kilometers en frequentie niet om over naar huis te schrijven, maar joh...ik beweeg nog en in Assen haal ik de schade wel weer in!

De kale berg op! 

Ik had gezegd dat ik de laatste kilometers van de Mont Ventoux wel wilde proberen te gaan lopen. Zondag was het moment daar! Bij de afslag Mont Serein, zo'n 6,5 km voor de top werd ik uit de auto gegooid en vol goede moed ging ik van start, hard uitgezwaaid door de rest van het gezin die lekker rustig op een terras een ijsje gingen eten.

Het zweet brak mij al snel uit...de 8% stukken omhoog, ik wist dat het zo zou gaan natuurlijk, maar je moet het toch echt eerst zelf ondervinden en toegeven dat dit toch wel te hoog gegrepen was! Het werd een mix van snelwandelen, joggen en genieten van prachtige uitzichten op de Alpen! Echt respect voor al die stoere wielrenners die 21 kilometer lang die berg opklimmen! Dat doe je toch niet voor de lol zou je denken....maar ja dat zullen ze ook misschien wel over mij zeggen. Wie loopt er nou voor de lol een marathon?!?😀

Nog een kort weekje voor klimgeit spelen en dan weer lekker rustig en vlak in Drenthe verder trainen!