Eindelijk weer een update....vanuit de ziekenboeg

Tja, het lijkt wel of de Rotterdam marathon voor mij gewoon niet mag gebeuren.

Waar het bij de (voorbereiding van de) marathon van Berlijn allemaal van een leien dakje ging, zo bagger het met enige regelmaat ging de laatste weken. Maar ik kreeg de moed en zin er wel weer in om er wat moois van te gaan maken. Het blijft ook een mindset 'dingetje'. Zit het goed tussen je oren, dan gaat de rest ( nou ja...bijna) vanzelf! 

Gisteren bereikte ik het dieptepunt in de voorbereiding tijdens de laatste dag van de basis trainers cursus hardlopen, welke ik volgde bij Start2Move in Zwolle. Ik had een beginners en gevorderden les voorbereid, waarbij ik werd uitgekozen de warming-up voor de beginnersklas op mij te nemen. Het lijkt zo makkelijk als je een ervaren coach voor de groep ziet staan. Grappig, gezellig, duidelijk, bondig, bekwaam, motiverend, informatief...praatje, plaatje, daadje....verhaal. Zoals trainer Eddie al zei van Run2Day gisteren aan het eind van de cursus. Je moet nu vlieguren gaan maken, de basis heb je nu, maar nu moet je het je "eigen" gaan maken.

De vlieguren beginnen nu moeizaam want een stap fatsoenlijk de 1 voor de ander zetten is voor deze kreupele "hard"loper al een enorme horde geworden!

Wat er gebeurde: ik doe mijn praatje en bij het daadje ging het al snel mis. En ook nog eens op een hele domme manier (die af en toe best bij mij past :) Even simpel huppelen om van daaruit later de looptechniek te laten ontstaan. Ik huppel zelf iets te enthousiast, ik voelde mij nogal bekeken en je wilt het graag goed doen. 

Een tip van Flip; vooral niet nadoen. Gewoon een klein huppeltje is leuk zat! Toen mijn been de grond raakte hoorde ik een serieuze "knap". En ik wist meteen, dit is einde oefening. Ik kon het bankje nog bereiken waar Eddie meteen keek of er sprake was van een complete spierscheuring. Dat was gelukkig niet het geval. De tape werd erbij gehaald en mijn kuit veranderde in een soort van boter, kaas en eieren spelletje. 

Maar zonder gekheid, echt 2 uur constante pijn gehad, de rolstoel van de school kwam er aan te pas, paracetamolletjes, de vraag van "kan ik nog thuis komen in de auto op een verantwoorde manier" en de hamvraag die zich in je hoofd afspeelt: kan ik de marathon nog wel lopen over 2 weken??!!

Sportrusten dan maar....

Rust nemen...dat gaat geheel tegen het gevoel en de drive van een sporter in, maar ja, weinig keus momenteel dan deze blessure gaan uitzitten. Gelukkig valt het wel in een zonnig lente weekend. Toch merk ik (the day after) dat lopen alweer vrijwel pijnloos gaat. Behalve als ik mijn voet te veel afwikkel, dan schiet de pijn er weer in. Morgen maar proberen een korte wandeling te maken. Nu eerst met een glas rosé de lente vieren ☀️😀🍷
Ik blijf positief maar wel realistisch. We gaan het de komende week zien hoe deze blessure mijn voorgenomen marathon gaat beïnvloeden. 
Natuurlijk zou het heel jammer zijn als blijkt dat het niet gaat lukken, maar ik heb er eentje gelopen vorig jaar en Rotterdam zal niet weglopen ...hoop ik dan maar 😉

to be continued....